فیگور دوستان رابین هود جنگل شروود

انیمیشن رابین هود (Robin Hood) محصول سال ۱۹۷۳ از استودیوی دیزنی، یکی از ماندگارترین روایت‌های سینمایی از افسانه محبوب قهرمان جنگل شروود است؛ اما با یک تفاوت بزرگ و دوست‌داشتنی: در این نسخه، تمام شخصیت‌ها حیوان‌اند. دیزنی در اوج خلاقیتش، داستان کلاسیک رابین هود را از قالب تاریخی بیرون کشید و به جهانی رنگارنگ و نمادین حیوانی برد، جایی که روباهی باهوش و زیرک نقش قهرمان را بازی می‌کند و با تیر و کمانش نه فقط هدف را بلکه دل‌ها را هم نشانه می‌گیرد.
در این انیمیشن، رابین هود و یارش جان کوچولو که در واقع یک خرس است در دل جنگل شروود زندگی می‌کنند. آن‌ها ثروت را از ظالمان می‌گیرند و به مردم فقیر ناتینگهام بازمی‌گردانند؛ دشمن آن‌ها، پرنس جان، شیر مغروری که تاج پادشاهی بر سر دارد  و نماد حرص و خودخواهی است. دیزنی با نبوغی هنرمندانه، این نبرد میان خیر و شر را در قالب حیواناتی با شخصیت‌های انسانی بازگو می‌کند؛ روایتی که به‌جای خشونت، با طنز، احساس و موسیقی، در دل مخاطب نفوذ می‌کند.
یکی از نقاط درخشان انیمیشن رابین هود، لحن داستان‌گویی و موسیقی خاطره‌انگیزش است. از نریشن آرام و شاعرانه‌ی آلن ا‌دیل، تا ترانه‌ی معروف “Oo-De-Lally” که هنوز هم در گوش تماشاگران قدیمی می‌پیچد، همه چیز در خدمت خلق حس ماجراجویی، امید و آزادی است.

در میان آثار دیزنی، رابین هود جایگاه خاصی دارد. نه فقط به‌خاطر طراحی جذاب شخصیت‌ها همچون روباهی زیرک و دوستی چون جان کوچولو، لیدی ماریان و دوستان کودک‌شان در جنگل بلکه به‌خاطر پیام انسانی و ماندگارش. این فیلم به ما یاد می‌دهد که عدالت همیشه از دل شجاعت و مهربانی می‌جوشد، حتی اگر در قالب یک حیوان کوچک یا یک لبخند ساده باشد.
دنیای رابین هود دنیایی است که در آن وفاداری، عشق و دوستی هنوز معنا دارند. طنز هوشمندانه‌ی فیلم و فضای پرامید آن، سبب شده تا دهه‌ها پس از انتشارش، همچنان در فهرست محبوب‌ترین انیمیشن‌های کلاسیک قرار گیرد. برای بسیاری از مخاطبان، تماشای این فیلم فقط بازدید از یک داستان قدیمی نیست، بلکه بازگشت به دوران کودکی است؛ دورانی که قهرمانان هنوز واقعی بودند.
انیمیشن رابین هود نمونه‌ای درخشان از ترکیب هنر، روایت و احساس است — اثری که در سادگی‌اش فلسفه‌ای پنهان دارد: شجاعت، مهربانی و ایمان به خوبی‌ها همیشه پیروزند.