فیگور مرلین

فیگور مرلین

Merlin Figure

The Sword in the Stone 1963

فیگور مرلین  از انیمیشن شمشیر در سنگ آن لحظه‌ی نایابِ «کلاسِ خصوصی مرلین» را ثبت کرده است؛ جایی که استاد کهنه‌کار، خمیده به سمت کره زمین ایستاده، تومار کهنه‌ای را در دست چپ گرفته و با دقت به نقشه‌ نگاه می‌کند. روی کره، ارشمیدس همان جغد غرغروی دوست‌داشتنی، با ابروهای درهم و نگاه نقّاد نشسته؛ گویی آماده است هر اشتباهی را با یک سرفه‌ی کوتاه اصلاح کند. در کنار چهارپایه‌ی چوبیِ کره، چند کتاب روی زمین افتاده‌اند؛ یک قدم آن طرف‌تر دو صفحه کاغذ دست نویس قدیمی که رد سال‌ها کدر و زرد رنگشان کرده و شاید توسط باد جابجا شده اند روی زمین جا خوش کرده‌اند؛ نوشته‌هایی شبیه یادداشت‌های گرانبها که شاید بخشی از درس‌های مرلین برای آرتور بوده‌اند: قوانین دگردیسی، آداب نجابت، یا فرمول ساده‌ای برای تبدیل کنجکاوی به خرد. پایه‌ی موزاییک‌کاری‌شده‌ی چوبی با رگه‌های طبیعی و نقوش ظریفش،حس قدیمی بودن بیشتری به صحنه بخشیده و در کنار سایر اجزا،انگار کارگاه جادوییِ مرلین را دوباره زنده کرده است. ژست و حالت فیگور مرلین دقیق و روایت‌گر است و به لطف ظرافت‌های دست‌ساز، واقعی‌تر از خاطره به نظر می‌رسد.: قامتِ کمی خمیده به سمت نقشه،توماری در دست، ردای آبی گشاد که مثل دریایی آرام در هوا می‌لغزد، کلاه بلند و آبی و ریش سفید بلند.همگی این جزییات وفادار به حس نوستالژیک این انیمیشن انتخاب شده‌اند تا انسجام تصویری حفظ شود و حس «همان صحنه‌ی ذهنی» بی‌کم‌وکاست جان بگیرد.

فضاسازی این فیگور کلکسیونی هوشمندانه است: انگار در یک اتاق کار مرلین ایستاده‌اید؛ جایی میان رایحه‌ی کاغذ کهنه، چوب باران خورده و گردِ ملایمِ کتابخانه‌.

با هر بار نگاه می توانید خیال پردازی کنید انگار کره‌ی زمین دوباره روی چهارپایه‌ی چوبی مرلین می‌چرخدبا نقشه‌ای که برجستگی‌هایش لمس‌کردنی‌ست و خطوط مرزی‌اش با حوصله‌ی یک مینیاتوریست کار شده و جزییاتش با دست ساخته شده‌است تا هر کدام داستانی واقع گرا داشته باشد؛ جزئیات خاص این اثر، از همان‌هایی است که کلکسیونرها دوست دارند: نوشته های ریزِ روی کاغذهای قدیمی، برجستگی نرم خطوط روی نقشه و ترک‌های ریزِ چوبِ پایه که زیر نور، بازی ظریف سایه‌ها را آغاز می‌کند.

سازنده به قدری به جزییات مینیاتوری فیگور اهمیت داده است که هر ریزه کاری اش، حسی تازه و آشنا در شما بیدار می کند. با این وجود این مجسمه کلکسیونی نه فقط یک صحنه از انیمیشن دیزنی، که چکیده‌ی ایده‌ی بزرگ آن است: دانایی از نبرد برتر است؛ و کنجکاوی، قفلِ سنگ را باز می‌کند. اگر مخاطب نوستالژی هستید، فیگور مرلین شما را مستقیم به اتاق نشیمنِ عصرهای گذشته می‌برد؛ زمانی که صدای دوبله‌ها و جادوی بی‌پیرایه‌ی دیزنی، جهان را خاص‌تر و رؤیایی‌تر می‌کرد. اگر کلکسیونر حرفه‌ای هستید، می‌دانید که ارزش یک فیگور فقط به شکل و رنگش نیست؛ به روایت، و احساسیست که بیدار می کند و جزییاتی که با عشق از عمق وجود هنرمند جان گرفته است.

این فیگور، پلی‌ست  از جنس خاطره  و هنر بین قفسه‌ی شخصی شما و دنیای نوستالژیک دیزنی. هر بار که نگاهش می‌کنید، انگار داستان ادامه پیدا می‌کند: شاید مرلین همین حالا قرار است آرتور را به  ماهی تبدیل کند تا قانون‌های جریان آب را بفهمد، یا به سنجابی چابک تا مهارتِ فرار از خطر را بیاموزد. و ارشمیدس؟ او همیشه همان‌جاست: منتقدی کوچک که نمی‌گذارد شورِ جادو، جای عقل را بگیرد. این اثر، با اکسسوری‌های فکرشده، از کره‌ی زمین و چهارپایه‌ی چوبی گرفته تا کتاب‌ها و کاغذهاییی دست نویس با زبان بی‌هیاهو حرف می‌زند. اگر دلتان برای مرلینِ شمشیر در سنگ تنگ شده، این فیگور راه میان‌بر شما به دنیای اوست: دنیایی که در آن جادو، نام دیگرِ یادگیری است. برای علاقه‌مندان دیزنی، کلکسیونرها، و شیفتگان نوستالژی، این مجسمه چیزی بیش از یک ویترین‌نشین خواهد بود.